e
  • Odmiana nazwiska męskiego Szybkie

    4.03.2023
    4.03.2023

    Szanowni Państwo,

    w mojej szkole uczy się młody człowiek, obdarzony urokliwym imieniem i nazwiskiem, a mianowicie: Franciszek Szybkie. Prosiłabym o informację w zakresie wzorca odmiany. Czy prawidłowo nasz Franciszek winien być zwany Szybkim, Szybkiem? A jego rodzice byliby państwem Szybkiemi? Szybkimi?

    Bylibyśmy bardzo wdzięczni za wskazówkę w tej kwestii.

  • odmiana nazwisk zakończonych na samogłoskę
    3.12.2004
    3.12.2004
    Dzień dobry,
    zwracam do Państwa z pytaniem, które dotyczy odmiany nazw własnych. Jak poprawnie odmienić łotewskie nazwiska męskie, kończące się na -a, -e, np. Svabe, Egle? Czy nazwiska męskie, kończące się na samogłoskę, należy zostawić nieodmienione?
    Z góry dziękuję za odpowiedź –
    Ingmara Balode na Łotwie
  • O przegłosach
    14.07.2020
    14.07.2020
    Proszę o wyjaśnienie i podanie nazwy procesu, który zaszedł w języku polskim, wskutek którego „e” bądź jać zamieniają się w „io” i porównanie go z podobnym zjawiskiem w języku rosyjskim i wyjaśnienie ewentualnego pokrewieństwa. Zjawisko w obydwu językach nie zawsze lub wręcz rzadko się pokrywa, np. pl pieśń piosenka, ale ru piesnia piesenka; pl. anioł, ale ru angieł; pl miotła, ale ru mietła. Czasem jednak pokrywa się, np. w imieniu Piotr bądź słowie pomiot.
    Dziękuję za info!
  • piksel i Piksel
    28.01.2012
    28.01.2012
    Mam pytanie co do odmiany słowa, a właściwie imienia Piksel. Tak nazywa się mój pies i ja mówię: Piksla, (z) Pikslem, (o) Pikslu itd., a inni prawie zawsze: Piksela, (z) Pikselem, (o) Pikselu itd. Wydaje mi się, że imię powinno się odmieniać tak, jak ja je odmieniam, a takiego zwykłego piksela komputerowego należy odmieniać właśnie z tym e, ale dalej nie jestem pewna. A może to w ogóle bez znaczenia i obie formy są poprawne?
  • Savoir-vivre’owy
    10.05.2018
    10.05.2018
    Szanowni Państwo,

    czy przymiotnik od savoir-vivre zapiszemy jako savoir-vivre’owy, czy savoirvivre’owy (tak jak pingpongowy, mimo że ping-pong)?

    Z wyrazami szacunku
    Czytelnik
  • Schuessel i Drnovszek
    20.01.2003
    20.01.2003
    Szanowni Państwo!
    Czy niemieckie (właściwie austriackie) nazwisko Schuessel w odmianie traci -e-, czy nie (tzn. Schuessla, czy Schuessela)? Czy wobec słoweńskiego nazwiska Drnovszek będzie obowiązywać taka sama reguła?
    Z poważaniem
    — Andrzej Zieliński
  • Siwa, Śiwa, Sziwa
    27.02.2017
    27.02.2017
    Dlaczego w języku pisanym, w odniesieniu do nazewnictwa dotyczącego Indii, używa się dość dziwnie wyglądających zasad pisowni, jak np. bóstwo Śiwa (nie Siwa), władca Aśoka (nie Asioka) czy miasto Ćennaj (a nie Ciennaj)? To tak jakby napisać śarka zamiast siarka, czy Śemianowice zamiast Siemianowice. Skąd taka dziwna reguła?
  • superkicz i autostop
    16.06.2013
    16.06.2013
    Jak akcentować wyrazy, które powstały przez dodanie „czegoś” przed wyrazem jednosylabowym? Wątpliwości dotyczą takich wyrazów jak: fotoblog, arcyleń, nibyliść, superkicz, elektromózg, wicemer, megatrend, pseudokod, wiceszef, wicemistrz, eksmąż, eurocent, euroczek, kontrafał, hipertekst, antybroń, mikrochip, mikropył, antyfan, telesklep, infratest – na przedostatnią (jak samolot, meblowóz, polimer, centymetr, kontrabas, autostop, mikrobus, antygen)?
  • Szyk członów nazw stowarzyszeń międzynarodowych
    5.09.2017
    5.09.2017
    Szanowni Państwo!
    Chciałbym spytać o pisownię nazw stowarzyszeń międzynarodowych. Wydaje mi się, że istnieje reguła, stanowiącą o podawaniu na pierwszym miejscu nazwy tego kraju, w którego języku jest nazwa: czyli Stowarzyszenie Polsko-Niemieckie, a po niemiecku Deutsch-Polnische Gesellschaft. Czy w takich nazwach stosuje się tylko wielkie litery? Proszę o wiadomość czy rzeczywiście istnieje taka zasada i gdzie ją można znaleźć.

    Z poważaniem
    Marcin Mazur
  • tobie i sobie
    13.06.2007
    13.06.2007
    Witam!
    W jęz. scs. (jak się domyślam również w jęz. ps.) zaimek zwrotny jak również zaimek osobowy 2. os. l. poj. miały w celowniku i miejscowniku formę tebe oraz sebe (przy czym drugie e było szerokie, tzw. jać). Jak wyjaśnić to, że w języku polskim mamy formy tobie i sobie z o zamiast e i brakiem jakiegokolwiek zmiękczenia początkowej spółgłoski? Czy to po prostu polska innowacja pod wpływem formy narzędnika (tobą, sobą)?
    Z góry dziękuję za odpowiedź.
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego